Ferezdak diyor ki:
“Dost elden gidince, bedelini yerine koymak imkânsızdır Ama mal gidince, tekrar kazanmak mümkündür”

Yine bir şâir şöyle diyor
“İnsanların dünyâdan emelleri çoktur

Benim emelim, ancak dünyâdan uygun bir dosta sâhip olmaktır

Hem öyle bir dost ki, bir ruh parçalanmış da iki cisme bölünmüş gibi

Birbirimizle fikir ve ruh birliği üzere olmayı temennî ederim”

Necip Fâzıl’dan bir beyit:
“O yüz, her hattı tevhîd kaleminden bir satır,
O yüz ki, göz değince Allah’ı hatırlatır”

“En üstün ve en değerli amel, sevdiklerinizi Allah rızâsı için sevmek, sevmediklerinizi de yine Allah rızâsı için sevmemektir”

“Kardeşine gülümsemen, iyiliği emredip kötülükten sakındırman, yolunu şaşıranlara yol göstermen, yol üzerinde eziyet veren diken, kemik gibi şeyleri kaldırman, senin su kabından onunkine boşaltman sadakadır”

“Îmânı kâmil olan insan sevdiği kimseyi ondan menfaat gördüğü için değil, sırf Allah rızâsı için sevmelidir Gerçek îman da budur”

“Şüphesiz bir kısım adamlar vardır ki insanlara görünen işlerde cennet ehline yaraşan işler yaparlar Hâl bu ki onlar cehennem ehlidirler Ve yine insanlardan öyle kimseler vardır ki, insanlara görünen işlerde cehennem ehlinin yapacağı işleri yaparlar Hâl bu ki onlar cennet ehlindendir”